CHAPTER 4

Niece, don’t get me wrong! You should tell you mum about this….
Tito I’ll tell mum about this, it’s not yet the right time.
Bakit ba ang titigas ng ulo ng mga kabataan ngayon? Tanong ng tito ni Devon.
I’m sorry po Tito, I promise, I’ll tell them.
Yes Devon you should make it sooner, or else ako ang magsasabi. Banta ng tito nya.
Opo. Devon answered.


Bes! Bakit ngayon ka lang? tarantang salubong ng kaibigan.

Kasalukuyan syang naglalakad patungo sa next subject nila sa umagang yon ng salubungin sya ng kaibigan.

Bes, kase may pinuntahan pa ako eh.
Naku, may masamang balita…parang nalulungkot na sabi ni Fretzie sa kanya.
Anu yon Fretz? Parang kinakabahan nyang tanong sa kaibigan.
Bes, I need to go home. Fretzie answered.
Ha? Bakit ka uuwi, wla naba tayong pasok?
Nope, I mean I need to go home…sa States….at napahikbi na ang dalaga.
What? Bakit?, bes namn sabi mo dito tayo magtatapos, you should keep your promise..naiiyak narin si Devon.
I know, kaya lang bes, my dad met an accident. And I need to be there. Pagkagaling ni papa, uuwi agad ako dito.
I’m sorry Fretz, its so selfish of me….kailan ka aalis?
Bukas Bes…
Para namang nanlulumong napaupo si Devon sa bench. Ok bes, uuwi ka kase need ka ni Tito. Bes, wag na tayong pumasok?
HA? Are you sure? Si Devon ayaw pumasok? tumatawang turan ni Fretzie sa kaibigan, pilit na pinapagaan ang loob.


I want to spend all my time for you today..sabi nga nila, save the best for last diba?
Bakit last na ba to? Di ba sabi ko, uuwi ako agad?
Ngiti lang ang sagot ni Devon sa kaibigan.
Hindi nga pumasok sina Devon and Fretzie ng araw na iyon. They went to the mall. Pumunta din sila sa amusement park. They played billiards, bowling at iba pa. Until mapagod at nakasunduan nilang kumain sa isang restaurant sa Mall.


Hey babe, don’t you want to eat? Sabi ng isang magandang babae sa gwapong kasama nito.
Yeah, I’m done. Sagot nman ng binata.
Done? Ni hindi mo pa nga ginagalaw yong food mo babe eh…pinoproblema mo parin ba ang sinabi ko kanina?
Yes of course, I’m planning something special that day tapos hindi ka pupunta? The guy answered back.
Ok, I’m sorry. But I need to go to Korea, I’ll try na makahabol sa celebration, is it ok Babe?
Allright. At napangiti na rin ang binata.
At nagkangitian na nga ang dalawa.


Bes, sandali lang ha, I need to go to the powder room.
Ok Devs, I’ll just order then.
Ok Fretz, thanks.
At lumakad na nga ang dalaga sa papuntang powder room. Nang may di inaasahang makita sa isang mesa na medyo malapit sa daanan kung saan sya patungo.

At biglang may kumirot sa gitnang bahagi ng puso ni Devon. Aray ang sakit namn….


Oh akala ko ba punta ka ng powder room? Fretz asked her
Nagbago ang isip ko Bes, maganda pa nman siguro ako, no need to retouch.hehehhe
Ganun? Syempre nagmana ka sa akin eh! Hahaha
Hahaha…ang lakas namn ng hangin dito! At sabay na silang tumawa.

Sa isip ni Devon, gusto nya bago umalis ang kaibigan ay may baon itong masasayang memories, malay nila hindi na sila magkita pang muli.  Kaya sa araw na yon kakalimutan nya muna ang sarili, ang araw na ito ay para lamang kay Fretzie, sa kanyang matalik na kaibigan.



Kinabukasan:


Sa Airport:

Don’t feel bad bes, babalik pa nman ako dba? Just think na nagbakasyon ako sa Cebu kaya hindi na muna tayo magkikita.
Basta Fretz, mag ingat ka doon ha? At wag ka munang mag boyfriend! Palala nya sa kaibigan…
Hahaha..ikaw talaga Devs! Oi tatawag ako sayo pagkadating ko doon ha! At saka maawa ka tigilan mo na si James, wag masyadong maharot ha..wla knang kakampi. Ok?
Opo lola! Pang iinis namng sagot ni Devon sa paalala ng kaibigan.
At tuluyan na ngang umalis si Fretzie pagkatapos nilang magyakapan…hilam ang luha ng isat-isa.
Bye bes! Sabay nilang sabi.


Things aren’t the same without my bestfriend, I really feel alone. Punta na siguro muna ako kay papa James, para nman magliwanag ang madilim kong araw…..at pumunta nga si Devon sa labas ng classroom nina James.


Babe, kanina kpa ba dyan? I’m sorry I’ve kept you waiting.
No its ok James..let’s go?

Paalis na sina Anne and James ng makarating si Devon sa classroom ng binata. At ang naabutan nya ay ang kaibigan nito.

Oh Devon, you are late..kakaalis lang ni James. Ang sabi ni Brett.
Ok lng Brett. Malungkot nyang sabi. Hay ang pangit talaga ng araw ko, sa loob loob ng dalaga.

Paalis na si Devon ng tawagin sya ni Brett. Devs? Uwi kna ba? Can I take you home?
At napangiti nman ang dalaga sabay sagot ng Oo ba…..!

Nang nasa loob na ng kotse ni Brett, hindi naiwasang tanungin nito ang dalaga. Why you keep haunting James?
Ha?, grabe ka namn, haunting talaga ha?anu ba ako, nakakatakot? Nangingiting sagot namn ng dalaga.
Napakamot nman ng ulo si Brett. Hahaha..o cge I’ll rephrase it then, bakit ba palage mong sinusundan ang friend ko?. pinapadalhan ng food kahit na tinatapon nya o pinamimigay?

Kase alam mo Brett, if you are running out of time, you should let someone feels that you love them, kahit sa mga simpleng bagay lang.. 
Kahit na hindi nila na aappreciate yong mga bagay na yon? Tanong nman ng binata.
OO, atleast, you have done your part. Sagot naman nya.

If I only have the same courage you have….
Bakit? May pinagdadaanan ka ba ngayon? Ang nakakalokong tanong ni Devon na sinabayan pa nya ng ngisi.
Wala no, tanggi nman ng binata..na medyo nailang kay Devon.
Wag kang mag alala….pag uwi ni Fretz, ako ang manliligaw sa kanya para sayo..hahaha
Alam mo?shocked na tanong ng binata.
Of course!..heller, palage ka kayang tulala kapag dumadaan yong bruhang yon no…hahahaha
At sabay na silang nagkatawanan….


Thanks for the ride Brett…ingat sa daan…paalala ni Dev kay Brett habang pababa sa sasakyan ng binata.
Opo madam, wag mong kalimutan ang usapan natin ha! Paalala nman ng binata
Hahaha..opo mahal na hari, ako ang bahala sa mahal na reyna..hahahahaha
Bye!