CHAPTER 17

I'm sorry James...ulit ng dalaga. Sorry dahil sumuko ako sa pagmamahal sayo.
And now, James could'nt speak anymore, hindi niya alam ang gagawin. Tuluyan na nga siyang kinalimutan ng dalaga. Gusto niyang magmakaawa dito, luluhod siya kung kailangan ibalik lang nito ang dating pagtingin sa kanya. He reserved his breath so that he could speak, when Devon speaks again...

kahit kailan ay hindi ka nawala sa puso ko James, paulit ulit man nilang palitan ito...dahil hindi lang ang puso ko ang nagmamahal sayo, kundi ang buo kong pagkatao ..Kahit ano pa ang pagdedeny, hindi ko maloloko ang sarili ko James.
Sumuko ako minsan,dahil I thought yon ang gusto mo, but now that I know you love me, I've even love you more..At marahan siya nitong niyakap. Promise me James that you will bring my life back...

Oh my God Devon, you made me crazy! I thought you totally...oh..akala ko hindi mo na talaga ako mahal. at nakatawa na ang binata habang yakap-yakap ang dalaga. Mahal na mahal kita Devs..so much! sabay halik sa noo ng dalaga. And I promise you that I will live for you forever...I'll love you more than my life itself...

Mahal din kita James, mula noon hanggang ngayon! at niyakap din ang binata.And I will love you more than forever! They hugged tightly ang let their hearts beat as one. Matagal sila sa ganoong ayos.

Tumila na ang ulan James! I need to go home, paalam ni Devon.
Ok I'll let you go muna for you to rest, and James lips touched hers. Mahal kita gel!
Gel? nangngiting tanong ng dalaga dito.
Gel because you're my angel! seryoso nitong tugon.
Ok Gel, matulog ka na rin at mahal din kita. at tumakbo na palabas ang dalaga patungo sa kanilang bahay.
I'll call you later! pahabol ng binata, and Devon nodded.

That was the start of a new life for Devon and James. Palagi silang magkasama, halos araw-araw nasa bahay ng dalaga si James, o the other way around. Kung wala sila sa bahay ay namamasyal sila kahit saan. Matuling lumipas ang mga araw at dumating na nga ang pinaka inaasa asam na araw ng bawat isa...New Year!

Halos busy ang lahat ng tao, habang sina James at Devon ay busy rin sa paglalambingan. Nasa labas sila ng bahay at nakaupo sa isang bench na nasa gilid ng gate nina Devon, habang nakikinig ng isang napakagandang musika gamit ang ipod ng binata.

Before I let you go...the song that touches their hearts...

Everytime I hear this song it breaks my heart. pahayag ng binata.
Why gel? nag alalang tanong ng dalaga.
Because I remember the time I'd hurt you.
You'd hurt me James, but that was all in the past now..Ako everytime I hear this song it makes my heart beats so fast..pahayag naman ng dalaga.
why?
because I remember that night when I told you I love you!
Ikaw talaga nakakalurky ka! sabi ng binata sabay kiliti dito.
Ha! kainis ka talaga! alam mo namang wekness kong kilitiin eh..at sabay hampas ng napakalakas sa braso ng binata.
Ouch! until now, ang bigat ng kamay mo gel! at napatawa ng malakas. pikon ka talaga!
Eh ikaw? nakangusong tugon ng dalaga.
Hindi no, kahit hampasin mo pa ako always, hindi ako mapipikon sayo. Hali ka nga dito at ng mayakap kita.
And they hug tightly..the power hug is back :)


Nagsisimula nang magpaputok ang mga tao, lahat ay nagkakasayahan ng sumapit ang gabi ng New Year's eve. Dahil nakaugalian na ng mga Pilipino na kapag sumapit ang bagong taon, kailangang nasa bahay lang hindi nakicelebrate sina Devon kina James.Kaya pagkatapos ng hapunan ay lumabas si Devon ng bahay kahit medyo natatakot sa mga papautok upang puntahan ang nobyo. Gusto niya itong igreet ng personal kahit na kanina ay haos buong araw niya itong kausap sa phone. May dala-dala siyang regalo para dito, her christmas present.Hindi niya nabigyan ng regalo ang binata noong pasko kasi natatakot siyang hindi iyon tatanggapin ng binata dahil nagalit ito sa kanya. But to her shocked, binigyan siya ng binata ng isang napagandang regalo on the following day. Isa iyong diamond earrings na alam na alam nitong gustong-gusto niya. Sabi ng binata, binili pa raw nito iyon sa Australia. Naalala parin pala nito ang pangako noon sa kanya ng mga bata pa sila.

I promised to buy you earrings when I I'll receive my first salary.
Talaga? eh matagal pa yon eh..you're only 7
I'll keep my promise. My promise is sacred.
weh di nga!



Papasok na si Devon nang makita si James na papuntang likod bahay, patungo sa kanilang kubo. Agad-agad naman niyang sinundan ang binata.Tatawagin na sana niya ito ng mahagip ng kanyang mata ang napakagandang babae na sumalubong dito at yumakap kay James. Hindi niya maipaliwanag ang nararamdam, parang may kutsilyong humihiwa sa kanyang didbdib. Gusto niyang lumayo at umalis sa lugar na iyon, ngunit parang may pumipigil sa kanya.Hindi siya makapaniwala sa nakikita, she's sure enough na hindi nito pinsan ang kasama. May hindi ba sinasabi si James sa kanya? Nang aktong aalis na siya doon ay may biglang nagsalita sa likuran niya.

Devon! Happy New year! bati ng mama ni James.
Tita? parang hindi na lumabas ang boses ng dalaga. Happy New Year po, nauutal nitong bati sa Ginang.
James! Devon is here! agad namang kumawala ang binata sa babaeng nakayakap dito at parang taranta na lumapit sa kanya.
Devon? sa nag aalalang tinig, Gel? may sasabihin ako sayo.
Is there something going on here James? kinakabahang tanong ng dalaga. Habang ang ginang naman ay naguguluhan din sa mga nangyayari, Ngunit nakamasid lamang.

Hi! bati ng babae, so you're Devon?
Ah eh..yes....
So you're the one. pangiinsulto nito. Ikaw pala ang nangagaw ng boyfriend?

Kyra! saway ng binata.

You bitch! you stole my boyfriend. sigaw nito.

CHAPTER 16

Natapos ang gabi ng pasko na di na ulit sila nagkausap. Magkasalo sila sa hapagkainan ngunit di man lang kumikibo si James, habang siya naman ay nakayuko lang. hindi man lang sila napansin ng mga magulang dahil busy rin ang mga ito sa pagkwekwentuhan. Nang magpaalam siya sa mga magulang ng binata para umuwi na ay hindi na niya ito nasilayan pa, baka umakyat na sa kwarto nito. Malungkot na umuwi siya ng bahay, at ngayon hindi parin siya makatulog sa pag iisip sa binata.
Iniisip din ba niya ako? sigaw ng isip niya.

Habang si James ay hindi alam ang gagawin, hindi siya makatulog.

She's more beautiful now. sigaw ng isip ng binata.

Sa malalim na pagiisip ang binata ng mapukaw ang kanyang pansin ng biglang nag ring ang kanyang telepono. Para saguting iyon ay lumabas ang binata at tinungo ang kanyang terasa.

Why didnt you even greet me, Merry Christmas? tanong ng nasa kabilang linya.

Napagpasyahan ni Devon na lumabas ng kwarto at magpahangin sa terasa hawak-hawak ang kanyang telepono,habang nakikinig siya ng paliwanag sa kausap kung bakit di man lang siya nito tinawagan para magreet ng Merry christmas.

I'm sorry about that, I was busy preparing for Christmas. paliwanag ng binata sa kausap.

Is it the only excuse you have in mind Mr. Reid? sigaw ng nasa kabilang linya. Can you choose the best alibi instead? pang iinsulto nito sa kanya.

Nangingiti si Devon sa kausap dahil hindi man lang ito makahanap ng papatok na alibi sa kanya. Alam niya na nahihirapan itong magpaliwanag.

Ok Fretz no need to explain, I understand! pinag tritripan lang kita at tumawa na ng malakas ang dalaga sa kabilang linya.

I'm sorry,iyon lang at ibinaba na ni James ang telepono. Hindi niya maintindihan kung bakit lately, her girlfriend is so unpredictable. Bago siya umalis ay hindi man lang nagpakita ang babae sa kanya. At ngayon ay tatawag ito at sigawan siya.

Naiinis na napasuntok siya sa hangin at napatitig sa kawalan ng biglang dumapo ang kanyang paningin sa kabilang terasa. And he saw her.... kasalukuyang tumatawa ang dalaga habang may kausap sa kabilang linya, he could not hear what she's saying. para itong kilig na kilig sa kausap. Nobyo kaya niya? tanong ni James sa sarili. Bakit kung sakali mang may boyfriend na ito bakit para siyang nasasaktan na?

Tumatawa na ng malakas si Devon dahil sa kwento ng kanyang kaibigan sa kabilang linya, nang may napansin siyang anino sa kanyang harapan. Nang mapagsino niya ang nasa kabilang tersa ay biglang umapaw ang saya sa kanyang dibdib. She saw him, at nakatitig din ito sa kanya. And he slowly smiled at her and she smiled back.At parang hindi na mawawala pa ang ngiti sa kanya-kanyang labi.

Devs? can you still go out?sigaw ng binata
ha? kinakabahan man ang dalaga ay agad naman siyang sumagot ng "OO" dito. at dali-daling bumaba ang dalawa, at sabay na lumabas. Hindi alam ng dalawa ang gagawin o ano man ang sasabihin kaya sabay silang nagsalita.

I'm sorry, ladies first. sabi ng binata.
No, you go first I'm sorry. sagot ng dalaga.
I'm sorry Devon sabay hawak sa mga kamay ng dalaga. Sorry at hindi man lang tayo nagkaroon ng mahabang panahon to talk.
I miss you! mahina nitong tugon.
Ha? parang di alam ni Devon ang isasagot sa sinabi nito
Can I hug you Devs? for old time sake?
At di na nga napigilan ng dalagang maiyak sa sinabi nito. Oh, God knows how she missed James. Kung gaano niya hinintay ang mga sandaling ito. And she slowly step forward to James.
James? ang tanging nasambit ng dalaga, at di na napigilan pang humikbi.
Devon pls don't cry. At tuluyan ng niyakap ng binata ang dalaga. At hindi na rin napigilang umagos ang mga luha sa mga mata nito and the rain starts to fall....hindi para makipagdalamhati kundi para magsaya.

hala umulan! sigaw ng dalawa..patakbong pinasok ni James ang bahay nila habang hawak-hawak ang dalaga. Tinungo nila ang isang bahay-kubo na nasa gitna ng hardin. Bago pman tuluyang bumagsak ang malakas na ulan ay nakapasok na sila ng kubo at sabay na nagtawanan.

ah bakit masama ang panahon ngayong pasko? naitanong ng dalaga.
Habang si James naman ay nakatitig lang sa mga mata nito..
what? bakit ka nakatitig? parang nahihiyang hinampas ng dalaga si James.
Ouch! it hurts! napangiwi sa sakit ang binata. At hindi naman nakatiis si Devon kundi ang haplusin ang braso nito..and James pulled her closer and hugged her tightly.

I love you Devs, naluluhang bulong ng binata. At agad namang kumawala ang dalaga at pinagmasdan ng mabuti si James.. At nakikita niya ang bakas ng katotohanan sa mga sinabi nito at ang luhang unti-unting namumuo sa mga mata nito.

And pls forgive me for causing you so much pain.dagdag nito.
James? pls don't tell me that you love me, wag mo akong paasahin sa bagay na di mo kayang ibigay.
Who told you that? I've been loving you for so long,mas matagal pa kaysa sa pagmamahal mo noon sa akin Devon. I have loved you first and I knew it, ngayon tinatanggap ko na mas nauna kitang minahal. But I was a coward back then, hindi ko masabi sayo o matanggap man lang sa sarili ko that I am falling inlove with the very first girl I met. And I am still inlove with the same girl even though she broke my heart 9 years ago.

9 years ago? nagtatakang tanong ng dalaga.

Yeah, I was hurt ng malaman kong sinagot mo si Patrick at naging boyfriend mo siya. And then may nagsabi sa akin that Carson was your boyfriend too. I did'nt know what to do that time so I chose to stay away from you..

At ako naman ay parang tanga na lapit ng lapit sayo? ganoon? And excuse me James, hindi ko naging boyfriend si Parick and even Carson. At sino ba ang nagsabi sayo niyan? puno ng hinanakit na tanong ng dalaga.

Patrick. maikling sagot ng binata.
You believed him? hindi makapaniwalang tanong ni Devon. All this time we are suffering dahil lang sa maling akala! sigaw ng dalaga.

Shhh...pls baka marinig tayo nina mama...Hindi ba totoo?

No! I was hurt when I heard that you and Tricia were dating so I made my move, I told Tricia that your feet is so mabaho. And I won, because she never came closer to you since then. At buong akala ko all these years you hate me because of it. And I was wrong!

Bakit hindi mo sinabi sa akin noon James? sana hindi na ako pumunta ng London sana walang nasayang na pitong taon. maluha luha na ang dalaga. She couldn't believe all of these..pinaglalaruan ba sila?

Because you told me that you don't love me anymore, and I know how much you hate me because of what I did. But I was hurting too Devs, para akong mababaliw sa kahahanap sayo to say sorry. Tinago nina Brett at Fretzie ang lahat pati na ni Yaya Lyds. ayaw nilang makita kita. I'd hated them but I realized that they just want to protect you from me, sa lahat ng mga pananakit ko sayo.At nang makita kita na nasa hospital, puno ng ibat-ibang aparratus sa katawan, I wanted to scream. I want to hug you and to let you know how afraid I am to loose you..if pwede pa lang na ako na lang ang mag dodonate ng puso sayo just for you to live!
I thought you don't like me James, sabi mo nga you will never fall in love with me because I'm a bitch...nothing but a bitch..
Yeah that's right I will never fall inlove with a bitch, and I'm not, because you're not a bitch Devs, I know your not!
I'm sorry, I did not intend to say that harsh words to you Devs..and God knows how sorry I am dahil sa mga masasakit na sinabi ko sayo. Mapapatawad mo pa ba ako? kaya mo pa ba akong mahalin muli? umiiyak na tanong ng binata.
Devon slowly cupped Jame’s face. And looked into his eyes. And slowly answered Jame’s question.
I’m sorry James….

CHAPTER 15

Kasalukuyang namamahinga ang binata, pagod na pagod siya sa biyahe. Nakatulog na nga siya buong maghapon at ngayon na kagigising lang niya ay wala siyang planong bumaba. Napagpasyahan niyang lumabas ng kwarto at magtungo sa kanyang terrace.
Kakagising lang ng dalaga at parang naiinitan kaya napagpasyahan niyang tunguhin ang terasa. Palabas na ang dalaga ng magkatinginan sila ng binata sa kaharap na bahay. Si James! Sigaw ng puso niya. Kahit kailan hindi nawaglit sa isipan ni Devon ang lalaki. It’s been a while ng hindi sila nagkita, pero bakit nasaksaktan parin siya kapag naalala ang nakaraan.
Nakatingin parin si James sa dalagang agad nagbawi ng tingin. Bigla parang sasabog ang puso niya, gusto niya itong yakapin. Miss na miss niya ang dalaga. Pero hindi na kagaya ng dati ang lahat, kahit ano ang gawin niya ay hindi na mababalik ang dati. Devon hates him, at sobra niya itong pinagsisihan. Kung hindi ba naman siya gago at manhid noon, disin sanay mahal parin siya ng dalaga hanggang ngayon. Sa lalim ng iniisip ng binata ng muling pagmulat ng kanyang mata, hindi na niya nakita ang dalaga..nanlulumong pumasok ang binata sa loob ng kwarto niya.
Noong una siyang umuwi sa Pilipinas ang dalaga ang pinakauna niyang naging kaibigan. At dahil matanda siya ng isang taon dito, siya ang nagtayong kuya para kay Devon. He was her protector, if merong nag aaway dito siya ang nakakalaban. Pero ang lahat ng masasayang pangyayri sa kanilang pagkakaibigan ay biglang naglaho ng isang araw nalaman niyang sinagot nito ang mortal niyang kaaway, si Patrick. Akala ni Devon noon ang dahilan kung bakit siya lumayo dito ay dahil nagalit siyang ipinagkalat nito na mabaho ang kanyang paa. Hindi man lang siya naapektuhan ng kwento na gawa gwa lang ng dalaga. Kundi dahil pumatol ito kay Patrick kahit alam naman nito na playboy ang lalaki. Pagkatapos ni Patrick ay ang kaklase naman nitong si Carson ang naging boypren nito. At doon siya labis na nasaktan. Nang lumalayo na siya sa dalaga noon, ito naman ang lapit ng lapit. Literal siya nitong nililigawan. At lalo siyang nainis dito, dahil di man lang nito pinapahalagahan ang sarili sa sasabihin ng iba. Nang magkasakit ang dalaga noon niya lang napagtanto na noon pa niya lihim na minamahal ang dalaga mula ng una niya itong makita. Akala niya noon tuluyan na itong mawawala sa kanya. Halos mabaliw siya sa kahahanap sa dalaga. Sa sobrang pag iisip ng binata, dinalaw ulit siya ng antok.
SASAPIT NA ANG PASKO:
Lahat ay nagsipaghanda na para sa Noche Buena. Ang mama ni James ay busy na sa pagluluto ng masasarap na ulam para mamayang hating gabi.
Ma? Bakit naman ang rami niyong niluto eh 3 lang naman tayo dito sa bahay. Pinauwi na muna nila ang kanilang dalawang kasambahay para macelebrate ng mga ito ang pasko kasama ng kanilang pamilya.
Pupunta dito sina Devon, dito sila mag nonoche Buena kasama natin, e 3 rin sila doon mas mabuti at marami tayo mas Masaya! Excited na tugon ng mama niya.
Hindi naman napigilan ni James na madaliin ang oras. Siguro heto na ang pagkakataong hinihintay ko para makausap ulit ang dalaga. Bulong ng isisp niya.
Habang sa kabilang bahay ay busy din ang mag anak. Tinutulungan ng mag ama si Rose sa pagluto para dalhin mamaya sa kabilang bahay. Nang malaman ni Devon na doon nila icecelebrate ang pasko ay hindi niya mawari ang nararamdaman. Naeexcite siya hindi dahil magpapasko na kundi dahil mapapalapit sila ulit ng binata. Nakalimutan na ba niya ang galit nito?
Papasok na sina Devon at ang mga magulang nito sa bahay nina James. Kinakabahan ang dalaga at the same time excited sa muli nilang pagkikita ng binata. Pagkapasok pa lng ang nakita na niya ang mama nito, agad naman siyang humalik sa pisngi nito ganun na rin sa papa ni James. lahat ay masaya, kanya-kanyang kwentuhan, samantalang siya ay hindi mapakali. nais sana niyang tanungin kung nasaan ang binata. baka umalis ito dahil ayaw siyang makita. pero she doesn't have the courage to ask, nahihiya siya. habang masayang nagkwekwentuhan ang mga magulang niya at ang mga magulang ng binata, napagpasyahan ng dalaga na lumabas muna ang tunguhin ang garden ng kanyang Tita Emily. habang pinagmamasdan ang mga magangandang orkidyas na alaga nito ay may gumuhit na sakit sa kanyang puso. She remebered James, lahat ng mga nangyari noon. masasaya man o malulungkot. One thing she could not deny, she deeply misses James. At lahat ng mga naiwan nitong alalala 7 years ago ay nakakapagbigay ng kahungkagan. if she could bring back the old days, when she first met the guy who stole her heart. Sana di niya naisipang gawin ang kalokohan na sumira sa kanilang magandang samahan noon. Sana...kahit pagkakaibigan man lang ang mayroon sila ngayon...She is reminiscing the past ng may biglang tumikhim sa kanyang likuran...at dahan-dahan siyang lumingon. nakita niya ang binata na kanina pa tumatakbo sa kanyang isipan.

Hi! malamig na bati nito sa kanya. kamusta ang London?
Hello! she sounded nervous. Ok naman.

Dahan-dahang lumapit ang binata sa dalaga at hinawakan ang kanyang mga kamay. lalo naman siyang ninerbyos sa akto ng binata. gusto sana niyang bawiin ang kanyang mga kamay pero wala siyang lakas na gawin iyon. she couldn't deny the sensation she feels. mahal parin pala niya ang binata hanggang ngayon after all that happened before.

I've been waiting for this day to come Devon. tugon ng binata na nakapukaw sa malalim na pagiisip ng dalaga.

Hindi nakasagot ang dalaga at nakatitig lamang sa mga mata ni James, its dark...at may nakta siyang kumikislap sa mga mata nito. Pero bago pman niya matitigan iyon ng maigi ay agad itong tumalikod. Luha kaya iyon? tanong ng isip ng dalaga.

Come on inside Devon. aya nito.
For a moment ay hindi gumalaw ang dalaga, and then now she's following behind James.

Nang makapasok si James sa loob ng bahay ay deredretso itong umakyat sa itaas ng kanyang kwarto.

Sh*t! mura ng binata sa sarili. Why am I still affected!?, bakit ba hanggang ngayon I'm still expecting something from the past. I want her to love me again the same way she used to. Sana…….

CHAPTER 14

Wow! Ikaw ba talaga ang gumawa niyan Bes? Gandang ganda si Devon sa ipininta ng kaibigan. Isa itong napakagandang bahay sa gitna ng parang na pinapalibutan ng magagandang bulaklak…sa kanang bahagi ng parang ay may isang batis na kumikinang ang tubig. Naabot ni Fretzie ang pangarap nitong maging pintor. Noong mga bata pa sila ay ipinangako nilang dalawa na aabutin ang kanilang pangarap, at nagawa nila.
Alam mo ba kung ano ito Bes? Tanong ng kanyang kaibigan. Naalala mo ba noon ng maliliit pa tayo, tulad nito ang gusto nating dream house? Malayo sa siyudad, walang polusyon at tahimik. Napaligiran ng mga magagandang bulaklak, malapit sa batis at siyempre magkapitbahay tayo! Hahahaha…sabay silang natawang magkaibigan.
Alam mo Fretz na miss talaga kita! Kamusta na pala kayo ni Brett? Oi….tudyo ng dalaga.
Buang! Sabay kurot sa dalaga. Hahaha…Ok na ok kami syempre, dahil sayo!
Talaga lang ha! At nagharutan na ang dalawa.
Naiinip na si James sa kahihintay ng kanyang mga magulang. Habang nakikinig ng musika gamit ang kanyang Ipod ay nilibot niya muna ang buong Airport habang wala pa ang mga magulang.
It’s been 7 long years! It’s nice to be back home! Hindi mapigilang maalala ng binata ang mga nangyari noon na naging dahilan ng kanyang pag alis.
Baliktanaw:
Dinalaw ni James si Devon right after the operation. Kagigising lang ng dalawa ng may pumasok na di inaasahang bisita.
Nakayuko si James habang papalapit sa kama ni Devon, kinakbbahan siya ng di mawari.
Bakit ka nandito, tanong ng dalaga sa walang kabuhay buhay na tono.
Matagal pa bago makasagot si James, di niya alam ang sasabihin sa dalaga.
Why are you here?tanong ulit ng dalaga.
Dahan dahan namang inabot ni James ang dala-dala niyang isang basket ng ibat-ibang prutas.sa dalaga. Para sayo Devs.
Salamat, halos bulong na pasalamat ni Devon. Nag abala ka pa.
Walang ano man, Dev’s mmmmmmmmm.. I am sorry for what happened Devs.
Hindi man lang umimik ang dalaga…
Pls say something Devs, hindi ko sinasadyang saktan ka.
Let us forget about everything that happened in the past James. Nakaraan na yon.
I want to make it up to you Devs. Gusto kong ibalik ang dati nating pagkakaibigan.
We could not bring back the past James. And you don’t need to.
I’m sorry Devs, kung alam mo lang kung paano ko pinagsisishan ang mga masasamang nasabi ko.
Wag mo akong kaawaan James, I don’t need it. Puno na ng hinanakit ang boses ng dalaga. Alam mo bang pinagsisihihan ko rin ang mga nangyari..lalo na ng makilala kita? I’m sorry James, hindi ko kailangan ang awa mo. Hindi mo kailangang pilitin ang sarili mong magustuhan ako dahil naawa ka sa akin,dahil tanggap ko nang hindi mangyayari iyon kahit kailan.

Devon I’m sorry, I don’t pity you, kung ano man ang nakikita mo o ano man ang ginagawa ko for you, hindi ko pinipilit ang sarili kong gawin iyon, kusa kong ginagawa.

Hindi na kita mahal James, pinalitan na ang puso ko remember? Ng nawala ang puso ko at ng pinalitan ng bago, kasama ng nawala ang pag ibig ko sayo!

Why are you doing this Devon? hindi ako naniniwala sa iyo!
Pwes maniwala ka James dahil lahat ng sinabi ko ay totoo! Hindi na ako hibang ngayon sayo, wala na ang dating Devon na nakilala at sinaktan mo.

At dali-daling tumalikod na ang dalaga para maitago ang tunay na nararamdaman….hindi mapigilang pumatak ang mga luha ng dalawang taong parehong nasasaktan.

Iyon na ang huling pagkikita ng dalawa. Umalis si James papuntang Australia, at siya naman ay sinama ng mga magulang papuntang London para magpagaling.

CHAPTER 13

Hindi makapaniwala ang binata sa kanyang nakikita. Si Devon nakahiga sa kama at parang hindi na humihinga. Hindi napigilan ni James na lapitan ang natutulog na dalaga at hawakan ang pisngi nito. She’s so pale, para na itong tingting sa sobrang payat. Ano ang nangyari sa kanya? Sigaw ng isip ni James. Ito ba ang tinatago sa kanya ng kaibigan? Parang naluluhang saad nito sa sarili.
Habang si Fretzie naman ay nakamasid lang sa binata, gayun din si Brett na nagising dahil sa yugyog ni Fretzie sa kanyang balikat. Laking gulat nito ng makita ang kaibigan sa tabi ng natutulog na si Devon. Hindi alam ng dalawa ang gagawin, papalabasin ba nila si James o hayaan nila itong lumapit sa dalaga?

Hindi alam ng tatlo ang gagawin, walang isa man ang nais maunang magsalita. Nang hindi makatiis si James….

What happened to Devon? tanong ng binata?
She has a congestive heart failure, deretsong sagot ni Brett.
Parang nanlulumong napaupo si James sa upuan na katabi ng kama ni Devon. Hindi siya makapaniwala sa mga nalalaman niya ngayon.
Imposible! Malakas si Devon, ni minsan hindi ko siya nakitang nanghihina. Dugtong ni James.
Kasi manhid ka! Hindi naman mapigilang sabihin ni Fretzie mabuti na lang at hindi narinig iyon ng binata. Malaki ang hinanakit ng dalaga kay James. Mula ng saktan nito ang kaibigan, itinuring na niya itong mortal na kaaway, at ano ang ginagawa nito ngayon. Bakit nandito siya, para ano? Para saktan na naman ang damdamin ng kaibigan ko? naghihimagsik ang kaloobang pahayag ni Fretzie sa sarili. Don’t you dare James!

Natapos ang gabing iyon na hindi nagpapansinan ang tatlo. Sina Fretzie at Brett ay nakatulog sa sobrang pagod habang si James naman ay tahimik na binabantayan si Devon. Awang awa siya sa dalaga. Napakabata pa nito para magkaroon ng malubhang sakit.

Naalimpungatan si James ng biglang may gumalaw sa ibabaw ng kama. Pagmulat ng kanyang mga mata nakita niya si Devon na parang mawawalan ng hangin kahit naka oxygen ito. Inaatake na naman ang dalaga. Hindi alam ni James ang gagawin, natataranta na siya sa sobrang takot sa ano mang mangyari sa dalaga.

Nurse! Nurse! Tulong!
Nagising naman sina Brett at Fretzie sa sigaw ni James at nataranta rin. Halos putlang-putla na si Devon, parang wala ng dugong umaagos sa katawan nito…parang kahit anong oras maari itong mawala. Hindi na hinintay ni James ang nurse ito na mismo ang lumabas para tawagin kung sino man ang pwedeng tumulong sa kanila.

James? Ano ang ginagaw mo sa kwarto ni Devon?
Cuz? Tulong si Devon inaatake! At dali-daling pumasok ang nurse para matingnan ang dalaga, at agad ding lumabas para tawagin ang Doctor nito.

Kinansela ang dapat sanay gagawing operasyon ni Devon, dahil narin sa atake nito. Kailangang ikondisyon na muna ang katawan ng dalaga para manumbalik ang lakas nito at maging successful ang gagawing operasyon. Nanlumo naman ang lahat dahil sa balita ng Doctor. According to the Doctor, they need to wait for another 2 days again to do the operation. So they just prayed na sana ay di na atakehin pa si Devon habang hinihintay ang araw na iyon. Labis na silang nag aalala dahil sabi na rin ng mga dalubhasa, 1 month pang hindi siya maooperahan ay baka tuluyan ng mawala ang dalaga.

Makalipas ang 7 taon:

Papasok na ng sementeryo sina Rudy at Rose,pitong taong anibersaryo ng pagkamatay ng isa sa pinakamamamahal nila sa buhay. Kakauwi lang nila sa Pilipinas galing London. Pagkatapos ng mga masasamang nangyari sa kanilang pamilya ay napagpasyahan nilang doon na manirahan para malimutan ang masasakit na nangyari noon at para narin magkasama silang mag asawa.
It's been a while Pa, hanggang nagyon ay nasasaktan pa rin ako tuwing maalala ang mga nangyari noon. malungkot na saad ng Ginang habang nakatitig sa libingan ng yumao.
It's time to move on Ma, matagal ng lumipas ang panahon. It's been 7 years. pahayag naman ng asawa.
Pero hindi pa rin napigilang lumuha ng ginang.
Pagkatapos pumunta ng mag asawa sa sementeryo ay agad silang nagtungo sa isang Mall para kumain sa isang Restaurant doon.
Asan kana? nandito na kami sa tagpuan..
I'm on my way, please wait. sagot sa kabilang linya.
Kumakain na ang mag asawa ng may biglang dumating at niyakap ang dalawa. Mum, Dad! bati ng dalaga.
Devon! nasasayahang bati naman ng mga ito. Akala namin ng daddy mo ay matatagalan ka pa, kaya nauna na kaming kumain.
Ok lang po dad.Busog po ako, nakikain ako kina Fretzie eh..nakangiting sagot ng dalaga.
Kagagaling lang ni Devon mula London, naunang umuwi ang kanyang mga magulang para umatend sa ikapitong anibersaryo ng pagkamatay ng kanyang Yaya Lyds. Namatay ang kanyang butihing yaya ng sumabog ang sinasakyan nitong eroplano papuntang L.A 7 years ago, sa araw ng kanyang Heart operation. Hindi nila nakita ang bangkay ng matanda, ngunit isang gabi ng nasa London sila ay nakatanggap ng tawag ang kanyang mama na natagpuan na raw ang katawan ng kanyang yaya na matagal na nilang hinahanap, kasama ang lahat ng nagpapatunay na ito nga taong hinahanap nila. Hindi man makapaniwala sa trahedyang nangyari ay wala silang choice kundi ang tanggapin ito ng bukal sa loob. Naisip nga nila na ang kapalit ng paggaling ni Devon ay ang buhay ng kanyang mahal na yaya. But everyone should move on, and they are all facing the good sides of life now. Nakagraduate na si Devon from College, at isa na siyang ganap na Architect ngayon. Nahuli siyang bumiyahe dahil tinapos pa niya ang kanyang pagdidisenyo sa bahay ng kanyang kaibigan sa London.
Trina, where's my coffee?! sigaw ng binata
ah..po..ah..andito po Sir James, heto na po ang kape ninyo. at natatarantang inilapag ng sekretarya sa mesa ang kape ng kanyang Boss. Para atang wala na naman ito sa mood. Nag away na naman siguro ang amo at ang nobya nito. bulong ng isip ng sekretarya. Hindi na pinansin ni Trina ang nag ngingitngit na amo, bumalik na ito sa kanyang pwesto para umpisahan ang kanyang mga paper works sa araw na iyon.
Trina do you know what's the meaning of "one word is enough for a wise man?" biglang tawag ng binata.
Napalingon naman ang dalaga sa sinabi ng Boss dahil sa nang iinsulto nitong tugon. Pero binalewala na lng ito ng sekretarya. Kahit kailan ay mainit ang ulo ng Boss, at dahil siya ang sekretarya nito, tinitiis niya na lang ang mood nito. Mahirap atang maghanap ng trabaho sa ngayon, at makahanap ng napakagwapong Boss.
Noon ko pa sinabi sa yo na bago ako dumating sa office ay dapat handa na ang coffee! hirit na namn nito.
Opo, ito lang ang tanging nasabi ng dalaga.
Nang makatapos ng pagaaral si James 1 year ago ay agad na ipinasa ng kanyang ama sa kanya ang kumpanyang pinagmamay-ari ng kanilang pamilya. Isa itong advertising Company na kilala na sa buong Australia dahil na rin sa magaling na pamumuno noon ng kanyang ama, at ngayon nga ay tuluyan na itong nagretiro. At siya na ang nagmamalakad ng kompanya for a year. Binatang-binata na siya ngayon, kung noon ay para siyang walis tingting sa kapayatan, ngayon ay malaki ang ipinagbago ng katawan nito na lalong naging daan upnag mas maging marami ang nahuhumaling na mga babae sa binata. Pero sorry na lang ang lahat ng mga girls na may lihim na pagnanasa sa kanya dahil taken na ang binata. Simula ng magpasya si James na ipagpatuloy ang pagaaral sa bayan ng kanyang ama, naging iba-iba na ang naging girlfriends nito hanggang sa magtagpo ang landas nila ng nobya nitong si Kyra. Kyra is a pure Filipina na nag-aral sa Australia. maganda at napakabait na dalaga. Kaya hindi na nagtaka ang marami kung bakit ito ang naging long time girlfriend ni James for 3 years. Ngunit lately ay palaging nag aaway ang dalawa, at palagi namang wala sa mood ng binata.
Habang nagkakape ang binata at binabasa ang isang report ay nag ring ang kanyang telepono.
Anak? kmusta ka na? bati ng kanyang ina.
Ma? ok po ako. parang bigla ata niyang na miss ang ina.
Noong magpasya siyang bumalik ng Australia, hindi sumama ang ina nito. Mas gusto nitong kasama ang mga kaibigan sa Pilipinas at ang mga orchids nito kaysa sa kanilang mag ama. Pero naiintindihan niya naman ito. Hindi ito sanay sa ibang bansa kaya nirespeto nila ang desisyon nito, at ngayon nga dahil nagretiro na ang ama ay kasama na ito ng mama niya sa Pilipinas. At siya ay nagiisa sa Australia. Mabuti na lng at ang sekretarya niya na palagi niyang pinapagalitan ay isang Pinoy, hindi siya nahihirapan. At ganun din ang kanyang nobya. Pero nitong mga nakaraang araw, palage na lang itong wala, ni hindi niya mahagilap.
Anak I have goodnews for you! excited na balita ng Ginang. Sina Tita Rose mo ay dumating na galing London. At sabi nila ay mag stay na sila dito sa Pilipinas for good! Dito na raw nakabase ang papa ni Devon!
Agad namang natigilan ang binata pagkarinig sa pangalan ng dalaga.
James! untag ng kanyang ina. are u still there?
Yes ma.

Kailan ka dito uuwi James?malapit na ang Pasko sana naman maisipan mong umuwi and to celebrate it with us. sa nagatatampong tinig ng ina.
Ma you know how much busy I am, Instead of visiting you there in the Philippines, kayo na lang kaya ang bumisita saken instead?
You know naman na I hate travelling di ba? so please umuwi ka, ako parin ang ina mo James, I'm still your mother. And you mom command you to go home the day after tomorrow! ok na siguro ang isang araw for you to settle all your responsibilities there. matatag na bilin ng Ginang sa anak.
At bago pa man makaprotesta ang binata, her mom dropped the call.
Hell! ang tanging nasabi niya.

CHAPTER 12

Kasalukuyang pumapasok si James sa loob ng Hospital para bisitahin ang kanyang pinsan, pinagmamalaki kasi nito ang teknolohiya ng nasasabing Hospital kaya nitong makita rin ya. Maganda nga ang Hospital, maraming mga facilities na hindi makikita sa Hospital sa Pilipinas. Habang dumadaan ang binata sa hallway ay nakarinig siya ng pamilyar na boses. Agad naman siyang nagtago para hindi makita ng mga ito. Ano ang ginagawa ni Brett sa hospital at kasama si Fretzie? Tanong ng binata sa sarili. Kinakabahan siya ng hindi mawari. Nagtago siya ng mabuti para hindi makita ang mga ito, plano niyang sundan ang dalawa kung saan ang mga ito patungo. May dala-dala silang mga pagkain, galling ata sila sa grocery sa groundfloor ng Hospital. Sino kaya ang binibisita ng dalawa, kilala kaya niya?


Ang bigat ng pinamili natin Brett, ang rami naman nito eh tayo lang namang dalawa ang kakain nito.
Eh marami ka kayang kumain, at saka buong magdamag tayong magbabantay ngayon. Hanggang bukas na ang pagkain. Hahaha, natatawang sagot ni Brett sa dalaga. Naamuse siya sa mukha nito, parang bigat na bigat ito sa dala-dalang pagkain, eh puro chichirya lang na man.
Kinurot na man ng dalaga ang binata. At nagtawanan na ang dalawa papuntang room ni Devon.


Dahan- dahang sinusundan ni James ang dalawa, nakita niya na itong pumasok sa isang kwarto, Room 206. Nang isara na ang pintuan ay agad namang lumapit si James sa pintuan, ng may biglang tumawag sa kanya. Hindi niya man lang nakita ang pangalang nakasulat sa pintuan ng hospital room na iyon.

James! Tawag ng pinsan niya na nagpalingon sa kanya. Let’s go James, I will roam you around.
Are you done with your work? Tanong naman nito sa pinsan.
Yup, it’s the end of my shift, let’s go. At umalis na nga ang dalawa sa Hospital.

Kinaumagahan, ay may magandang balita na naghihintay kina Devon at mga magulang niya, ganun narin kina Fretzie at Brett.

I have good news for all of you! We found a perfect donor for Devon’s heart transplant. Her family is willing to donate the heart of the girl who died in a car accident. So we could start the operation the soonest time possible. If Devon’s condition is good, we could have the operation 2 days from now. Mahabang pahayag ng Doctor sa mga taong naroroon sa loob ng hospital room. At lahat ay tahimik na nag pasalamat.

Inihahanda na si Devon, the operation will take place tomorrow. Excited na ang lahat and at the same kinakabahan. Hindi basta-basta ang gagawing operasyon, maselan ito at maari ding ikamatay ng dalaga. But they are hoping fort he best, gagaling ang dalaga at babalik ito sa dating sigla. Ang masayahing si Devon.

Umuwi ang mga magulang ng dalaga para kumuha ng mga kailangang gamit, bukas na ang mga ito babalik bago umpisahan ang operasyon. Kasalukuyang sina Brett at Fretzie ang nagbabantay sa dalaga. Alas nwube na ng gabe nag may biglang kumatok sa kawarto ni Devon. Narinig iyon ni Fretzie at agad na tumayo para pagbuksan sa akalang ang nurse ni Devon ang kumakatok, at agad naman niyang naalala na kanina pa ang huling bisita ng nurse nito. Habang si Brett naman ay nakatulog na sa couch, halatang pagod na pagod. Tumigil sandali ang pagkatok, at ng pabalik na sa pag upo si Fretzie agad namang kumatok ulit ang nasa likod ng pintuan. Nagtataka man kung sino ang kumakatok ay napagpasyahan ni Fretzie na buksan ang pinto.

James! Kinakabahang bati ni Fretzie sa binata. Hindi inaasahan ng dalaga na Makita ito ngayon. Gusto pa sana niyang isara ang pintuan at humingi ng tulog kay Brett pero tuluyan ng nakapasok si James sa loob ng kwarto. Hindi inaasahan ni Fretzie na makita si James mas lalong hindi inaasahan ni James na makita si Devon na natutulog na parang walang buhay…..

CHAPTER 11

Dinala nga ni Brett sa bahay nila sa Brentwood Heights. Malayong- malayo ito sa Los Angeles International Hospital kung nasan naroroon si Devon. Mapapanatag rin ang kalooban nina Brett at Fretzie kung di malalaman ng binata tungkol sa kanilang kaibigan. At mukha ngang hindi nito alam, hindi man lang nito binabanggit si Devon o ang dahilan kung bakit nandoon si Brett.




JACKS' RESIDENCE:


I miss my home back in Australia. Tugon ni James habang papasok sa garahe nina Brett.
Oh don't fool me Brett, I know you don't miss it. Mas miss mo siguro yong mga girls na naiwan mo doon 5 years ago. Brett mockingly laughed at James.
Of course not, you're ridiculous! sagot naman ni James.

James is staying for 3 days now sa bahay nina Brett sa L.A, but he doesn't have any evidence yet laban sa kaibigan about the secret. He knows and he feels that there is something between Fretzie and Brett. And he can't figure it out yet.

Hell! it's so frustrating! himutok ng binata.

One morning, nakita ni James na lumabas si Brett ng bahay at deretsong sumakay ng taxi. Gusto sana niyang sundan ang binata but to his dismay wala man lang cab sa labas ng gate, naghintay siya ng matagal just to grab a cab..pero hindi na niya alam kung saan patungo ang kaibigan.

Ano ba ang secrets niyo, why can't you just tell me! sigaw ni James sabay suntok sa hangin.

HOSPITAL:


Hi Fretz, bati ng bagong dating na si Brett kay Fretzie na nakaupo at nakasandal sa couch ng kawarto ni Devon.
Brett! mabuti at andito kana, umuwi na muna sina tito't tita para makapagpahinga.
Eh ikaw Fretz, hindi ka ba magpapahinga?nag aalalang tanong ng binata. Awang awa ito kay Fretzie, malaki din ang inihulog ng katawan nito simula ng umuwi sila galing Pilipinas. Buong magdamag itong nagbabantay sa kaibigan kasama ang mga magulang ni Devon at siya. At kung minsan ay nag iisa lang ito, dahil hindi siya makapunta sa Hospital dahil na rin sa pagtatago nila kay James. Ngayon niya lang ulit natuunan ng pansin ang dalaga....at nais niya itong aluin at akapin pero nahihiya siya.

Devon? I'm still holding on to what you have promised. Kaya kailangan mong magpagaling, ikaw na lng ang pag asa ko para mapansin ako ni Fretzie. at lalo namang nalungkot ang binata ng sumagi sa isipan niya si Devon at ang ipinangako nito.

Brett? what are you thinking?ang lalaim naman ng iniisip mo. nakatawang sabi ng dalaga. At gumaan na nga ang mukha nito kase nakangiti na.
Ha? ganun ba? gaano kaya klalim? at napalitan ang tahimik na paligid ng kwarto ng masaya na tawanan.

At iyon ang nagpagising sa nahihimbing na dalaga. She tried to sit at sumandal sa headboard ng kama, at dahan-dahang iminulat ang mga mata. I feel so weak, sigaw ng isip nito. At may narinig siyang tawanan sa loob ng kanyang kwarto.

Bes, tawag niya sa kaibigan sa pinakamahinang boses. At napalingon naman ang dalawa.

Devon! sabay na bati nga dalawa sa dalaga.

Para namang hapo-hapo ang dalaga na nakasandal sa headboard ng kanyang kama.

Bes, Brett? tawag muli ng dalaga?penge ng tubig, I'm thirsty.

Here Devs sabay bigay ng isang basong mineral water
Thanks Brett!


Kamusta ka na pala Devs? galing kay Fretzie
Ok naman ako Bes, wag na kayong mag alala. Feeling ko nga ang lakas lakas ko na..at pinilit pang ngitian ng dalaga ang mga kaibigan para maitago ang kanyang kasinungalingan sa mga sinabi. She's not getting better but worser.Lahat ng sintomas ng kanyang sakit ay napagdaanan na niya, parang wala na siyang lakas upang lumaban sa mga susunod na mga atake ng kanyang karamdaman. Hindi lihim sa kanya, na medyo matatagalan pa ang pagundergo niya ng Heart Transplant, dahil na rin hindi madaling makahanap ng Donor. Gayunpaman, ni minsan ay hindi siya nawawalan ng pag asa. Hi hindi niya sinisisi ang Diyos dahil sa kalagayan niya. Wala siyang karapatang gawin iyon dahil binigyan siya ng Diyos ng masayang kabataan kasama ang mga magulang at mga kaibigan niya. Kung babawiin man ng Diyos ang buhay niya ngayon, walang dapat pagsisisihan dahil naranasan na niyang maging masaya. Ang Diyos lamang ang nakakaalam kung kailan nito babawiin ang buhay na ibinigay nito sa kanya, kung ngayon man iyon ay handa na siyang mamatay. Malulungkot man ang mga mahal niya sa buhay, eventually makakamove on din ang mga ito. At bigla na lng naalala ni Devon ang binata na labis nanakit ng kanyang kalooban..


Baliktanaw:


Yaya Lyds? paiyak na salubong ng dalagita sa kanyang yaya.Ito ang taga pagsundo niya kapag absent ang kaibigang si Fretzie. Dito siya kasi sumasabay pauwi. Lagi itong sinusundo ng papa nito at isinasabay din siya.

Anak bakit ano ang nagyari?bakit ka umiiyak? nag aalalang tanong ng yaya sa alaga.
Yaya..sumisinghot singhot na hikbi ng dalaga. Alam na po ni James ang ginawa ko, at galit na galit po siya sa akin.

Si yaya Lydia lang at si Fretzie ang nakakaalam sa kanyang ginawa.

Nag aalala namng niyakap ni Yaya ang alaga. Kasi naman ikaw eh, bakit mo ba pinagkalat na mabaho ang paa ng kaibigan mo, tukoy nito kay James. malumanay nitong tugon sa dalagita.
Alam niyo naman po yaya di ba?, nililigawan ni James si Tricia, at saka di po ako boto dun, maarte po iyon eh! mahabang paliwanag namn ni Devon. Ginawa ko po iyon yaya kase alam kong crush din siya ni Trish. Yon lang ang only way na kaya kong gawin para layuan na siya ni Tricia yaya. She doesnt deserve James, kawawa lang ang kaibigan ko kung maging boyfriend siya ni Tricia. umiiyak parin nitong paliwanag. At galit si James yaya, alam ko kung bakit dahil lumayo na si Tricia sa kanya. dugtong pa ng dalaga.

Mabait na bata si James anak at alam kong maiintindihan niya rin ang ginawa mo balang araw. pagaalo naman ng yaya.


Devs? nagugutom ka ba? tanong ni Fretzie na nakapukaw sa iniisip ng dalaga.
Hindi pa ako gutom bes.

nag uusap ang 3 ng may pumasok at may dala-dalang mga gamot.

Hi Devon kamusta na ang pakiraramdam mo?
Ok naman nurse. sagot ng dalaga sa nurse na kakapasok lng para ihatid ang mga gamot ni Devon.

Heto na ang mga gamot mo Devon, mabuti naman at ok ka. Inihanda ko na ang lahat ng mga kailangan mo dito. At kinausap naman ng nurse sina Brett at Fretzie.

Kayo ba ang nagbabantay ngayon kay Devon? tumango naman ang dalawa.
maya-maya ay papasok si Doc. para icheck ang kalagayan ng pasyente, at saka wag niyong kalimutang painumin siya ng pain reliever after 2 hours. paalala ng Nurse sa dalawa.
At sabay namn na pa OO ang magkaibigan.


wer u? isang text message ang natanggap ni James mula sa kanyang pinsan.
Im on my way. reply naman ng binata.

Kanina lang nalaman ng pinsan niya na narito siya sa LA, nag text kase ang mama niya dito at ipinaalam sa pinsan niya. Kaya nagulat siya ng mag text ito at sabihing magkikita daw sila sa isang coffee bar malapit sa isang Hospital. Hindi naman siya nahirapang hanapin ang nasasabing Hospital dahil kilala iyon sa buong siyudad.


Habang patungo si James sa lugar na kung saan sila magkikita ng pinsan ay may nahagip ang kanyang paningin na papasok sa Hospital. Ang Coffee bar kung saan sila magkakita ay kaharap lang ng malaking Hospital.

Hindi pwedeng makita niya ang papa ni Devon na pumasok sa loob ng Hospital, Nasa London ito nagtratrabaho. Baka kamukha lang. bulong ni James sa sarili. At pumasok na siya sa loob ng coffee bar at nakita na nga ang pinsan na naghihintay sa kanya.

Cuz! Bati niya sa pinsan sabay halik sa pisngi nito.
James! Wow ang pogi! Bati naman ni Janice.

Si Kazel ay pinsang buo ni James, anak ito ng kapatid ng kanyang ina. Matagal na silang hindi nagkikita, dahil sa L.A ito nagtratrabaho at once lang makauwi sa isang taon.

Kumain ang magpinsan at nagkwentuhan, they’re having a great time. Napag alaman din ni Kazel na nanunuluyan siya sa isang kaibigan. At bago sila maghiwalay ay sinabihan ng dalaga na dalawin siya nito sa Hospital kung saan ito nagtratrabaho. At nangako naman si James.